Be my hero cz 2.

Typ: ANGST
Parring: V x Jungkook



Od zawsze uważałem że nie mam życia, to był fakt.
Zawsze kłóciłem się z rodzicami, nie akceptowali mnie, w żaden sposób. Jeśli chodziło o mój styl ubierania się, ogólny wygląd, zachowanie. Uważali mnie za dziwnego, a przecież byłem ich synem, czyż nie tak? Uciekałem wielokrotnie z domu, krzyczałem na nich, wyzywałem od najgorszych, a teraz? Teraz oddałbym wszystko, żeby matka mnie przytuliła, ojciec poklepał po ramieniu i powiedział ''jestem z Ciebie dumny synu''. Tak jednak się nie stanie, byłem.. Nie wiadomo gdzie, nie wiadomo jak daleko od domu. Zupełnie sam. W burdelu. Zmuszany, wykorzystywany. Kto mnie teraz pocieszy? Nikt. Otóż to, zupełnie nikt.


~~~~~


- Jestem Twoją zabawką? Więc dlaczego inni mają do mnie prawo? - No brawo Taehyung, teraz to zadałeś pytanie, zaraz zarobisz w pysk i na tym skończy się życzliwość tego mężczyzny. Spiąłem się lekko czekając na Jego reakcję. Spojrzał na mnie nieco chłodno i podszedł blisko mnie. Złapał moje policzki w dłoń a ja zamknąłem oczy wiedząc, że zaraz dostanę w twarz.. Jednakże tak się nie stało.

- Żeby być tylko i wyłącznie mój, trzeba sobie zasłużyć odpowiednio, zachęcić mnie do siebie. Co nie zmienia faktu, że w tej chwili, przynosisz duże zyski i chcemy na Tobie zarobić, a dokładniej, mój ojciec chce. A ta słodka buźka, jest coraz częściej wspominana przez naszych klientów. Ciesz się, że masz klientów tylko w zakresie wiekowym od 20 do 25 lat. - Poczułem ten chłód, wiedziałem że tak to się skończy przez moje pyskówki, ale dowiedziałem się kilku istotnych dla mnie rzeczy...

- Przepraszam... - Szepnąłem cicho cicho a mężczyzna odsunął się przeczesując palcami moje włosy, tak lekko w tył. Spojrzałem na Niego niepewnie i po chwili sięgnąłem słodki batonik musli. Zacząłem powoli go jeść jednakże w połowie poczułem jak łzy spływają mi po policzkach, zupełnie odruchowo. Czułem się tak podle, jak nigdy wcześniej w życiu. Nie umiałem się pozbierać, miałem wrażenie że cały czas jestem brudny, wciąż ktoś mnie dotykał, całował, robił te wszystkie rzeczy, a ja? A ja nie mogłem się obronić, nie mogłem odmówić.

- Czego Ty płaczesz? Przecież nic Ci się nie dzieje, nie? - Nie pomagał mi ten ton, to zimno.. Pociągnąłem lekko zaczerwienionym nosem i odłożyłem batonika. Zagryzłem wargi i starałem się powstrzymać łzy płynące po moich policzkach. Zacisnąłem dłonie w pięści objąłem rękoma swoje kolana.

- Przepraszam, nie będę już. - Co miałem mu powiedzieć? Byłem w rozsypce, czułem się jak worek, pusty w środku, rozdarty...

- Doproawadź się lepiej do porządku, bo jak tak dalej pójdzie, w życiu mnie do siebie nie przekonasz i Cię oddam gdzieś w cholerę, gdzie każdy będzie mógł Cie zaliczyć.  - Te słowa były jak nóż powoli wbijający się między moje żebra, potem obracający się dookoła własnej osi. Ból, nie z tej ziemi. Myślałem że jest inny, że może, inaczej do mnie podejdzie, ale jednak byłem tylko zabawką, głupią zabawką. W tej chwili wyszedł z mojego pokoju, znów byłem zagrożony, znów ktoś mógł przyjść, wziąć sobie co zechce. Poszedłem do łazienki na drżących nogach. Tam zająłem się swoimi ranami, każdą po kolei, i każdym siniakiem. Maści przyjemnie koiły bolące miejsca, zwłaszcza wszystkie zadrapania i ugryzienia. Usiadłem na krawędzi wanny i usłyszałem nagle chrzęst klamki. Spiąłem się natychmiast i zacisnąłem dłonie na wannie. Nie, to nie możliwe, ja nie dam rady... Nie mogę... Zacząłem drżeć, serce waliło mi niesamowicie mocno, a kolejna salwa łez zalała moje jasne policzki. W końcu w drzwiach ukazała mi się męska postać, jednakże, nie był to ani Jimin, ani J-hope. Kim był ten mężczyzna?

- Proszę, nie... - Szepnąłem cicho wiedząc że nic mi to nie da, poczułem tylko jak ten ktoś łapie mnie dłońmi za policzki i delikatnie po nich gładzi, a ja odruchowo zacisnąłem powieki, przerażony co się ze mną stanie. Jednakże czując brak jakichkolwiek nieprzyjemnych obłapanek, czy czegoś w tym rodzaju, otworzyłem niepewnie powieki. Ujrzałem przed sobą, ciemnowłosego chłopaka. Był młody, mniej więcej w moim wieku, nie starszy. Patrzył na mnie swoimi ciemnymi oczami i uśmiechał się lekko.

- Spokojnie, nie zrobię Ci krzywdy. Przyszedłem się przywitać, jedziemy na tym samym wózku. Nie będę niczego Ci robić, jestem Jungkook. - Słysząc Jego słowa, aż nie dowierzałem w to co słyszę. Pierwszy raz poznałem tutaj kogoś, kto nie ma ku mnie złych zamiarów. Zagryzłem lekko swoja wargi i syknąłem czując że przegryzłem sobie ranę na tej dolnej z nich. Przyłożyłem zaraz w to miejsce wierzch dłoni i westchnąłem boleśnie.

- Ja jestem Taehyung, ale,. mów mi Tae. - Szepnąłem cicho czując jak po chwili ten chłopak odsuwa mi moją dłoń od ust, i przykłada w ranne, nieco opuchnięte miejsce kawałeczek materiału, który okazał się wilgotną chusteczką. Westchnąłem znów cicho i zamknąłem oczy pozwalając mu na delikatne otarcie moich ust. Szczypały, lekko pulsowały sprawiając że łzy cały czas zbierały mi się w kącikach oczu.

- A więc, Tae, jesteś tu nowy, prawda?  - Ah, aż tak to było widać?

- Tak, chociaż jestem tu już jakiś czas, sam nie wiem jaki, bo większość dni przesypiałem. - Westchnąłem ciężko i wzruszyłem lekko ramionami. Poczułem jak chłopak łapie mnie za dłoń i ciągnie do pokoju. Usiadł ze mną na łóżku i przyciągnął mnie do siebie tak, żebym położył głowę na Jego kolanach. Dopiero teraz zauważyłem, że jest ubrany jedynie w krótkie, czarne spodenki, i podkoszulek, ktory nie zasłaniał za wiele. Co więcej, był bardzo chłopięcy, ale duże oczy, dodawały mu uroku.. Chwila, co ja wygaduję?

- Dziś jest  4 listopad. - Chwila, który? Więc minęły już dwa tygodnie? To jest żart?

- Więc jestem tu już dwa pieprzone tygodnie... - Szepnąłem tylko i zamknąłem oczy, czując że nagle Jego palce powoli zaczynają przeczesywać moje włosy. Lubiłem to, wręcz uwielbiałem. Skąd On to wiedział?

- Przyzwyczaisz się, po wiedz, czyją jesteś zabawką? - Znów to określenie, nie bawiło mnie ani trochę.

- Właściwie każdego, każdy kto chce, przychodzi tu i robi... te wszystkie rzeczy ze mną, jak chce, co chce. Niby mam być tylko zabawką tego syna właściciela tego miejsca, ale dotychczas, On jeden mnie nie tknął, no... nie licząc Ciebie. - Szepnąłem cicho zastanawiajac się chwilę czy dobrze zrobiłem że zaliczyłem Go do tych, którzy krzywdy mi nie zrobią.

- A, jak wyglądali? - Nie rozumiałem skąd to pytanie, ale cóż.

- Rożnie, jeden z nich do, Namjoon, nie często się tu zjawia, ale jeśli już to jest jako towarzystwo, dla Jimin'a... - Mruknąłem spokojnie i spojrzałem na Niego. Uśmiechnął się tylko smutno i westchnął.

- Ah, więc Jimin do Ciebie przychodzi? To On Cię tak urzadził, prawda? - Widziałem że wyraźnie zabolały Go moje słowa, ale chciał wiedzieć, to powiedziałem...

- No tak, On bywał tu ostatnio najczęściej, bił mnie, gryzł, ciągnął za włosy... Gwałcił, tak mocno... - Szepnąłem zaciskając dłonie w pięści.

- Jimin już taki jest, ale On tylko zgrywa takiego twardziela. - Mówił tak, jakby wiedział o czym mówi. Jakby go... znał?

- To Ty znasz Jimin'a? - Musiałem spytać, no musiałem...

- Tak, powiedzmy że dogłębnie się poznaliśmy już dawno temu, należe do Niego, ale ostatnio, odmówiłem mu... I to z mojej winy tak wyglądasz, wyżył się na Tobie, za to że nie dałem mu tego czego chciał. - Serce mi stanęło. Po pierwsze, spałem z Jego... Facetem? Tak, tak można to ująć, wywnioskowałem to na podstawie tego jak o Nim mówił. A po za tym... Przez to że odmówił mu seksu, ten Jimin wyżył się na mnie? to przykre, ale nie zamierzałem w żaden sposób Go obwiniać. To nie On przecież nasłał  na mnie tego chłopaka, sam stwierdził że chce tak odreagować, a że trafiło jak trafiło... To już inna sprawa..

- Przykro mi że tak się stało... - Szepnąłem cicho i pogładziłem delikatnie Jego policzek. Nie wiedziałem jak inaczej mogę się zachować. Uniosłem się do siadu i uśmiechnąłem się tylko w swój charakterystyczny sposób. Chłopak tylko odwzajemnił uśmiech i przysunął się bliżej mnie. Nie wiedziałem co takiego zamierza robić. Poczułem Jego dłoń na swoim policzku, a twarz niebezpiecznie blisko mojej. Serce przyspieszyło bicie, ręce zaczęły drżeć.

- Nic się nie stało, aż tak boisz się dotyku? - To pytanie było retoryczne? Nie wiedziałem jak mam się zwyczajnie zachować. - Pozwolisz mi się pocałować? - Teraz już całkowicie mnie zatkało, zamrugałem kilkakrotnie oczami zastanawiając się czy ja dobrze słyszałem? Pierwszy raz ktoś pytał mnie o zdanie, o pozwolenie... A On? On był, naprawdę pociągający i przystojny, na swój chłopięcy sposób. Lekko objąłem Go ramieniem za szyję i musnąłem wargi chłopaka, powoli, ostrożnie, sprawdzając to, jak się zachowa, On jednak tylko pogładził delikatnie kciukiem mój policzek i oddał muśnięcie. Nie nalegał, nie naciskał. Więc tym razem, to ja przejąłem inicjatywę. Niespiesznie muskałem ustami te Jego, dokładniej, pewniej, z każdą mijającą chwilą. Usłyszałem cichy pomruk, co swiadczyło o tym że podobało mu się to w jaki sposób Go całuję, więc postanowiłem przejść nieco dalej. Językiem lekko trąciłem Jego wargi, a te zaraz chętnie się uchyliły pozwalając mi na to, abym wsunął między nie swój ciepły, wilgotny język, a celu splątania go z tym Jego. W głowie szalało mi tylko jedno pytanie... Czy mi wolno? Te wątpliwości szybko zostały rozwiane, bo nagle poczułem jak ktoś łapie mnie za włosy, szybko odciągając od Jungkook'a. Nie miałem okazji żeby w jakiś sposób zareagować, bo ta osoba przyparła mnie do ściany za szyję. Zacząłem się szarpać, i usłyszałem tylko:

- Jak śmiesz, tykać moją własność, dziwko? - Dobrze znałem ten ton, dobrze wiedziałem kim jest ta osoba, wiedziałem też, że tego pożałuję. Jimin...


Ciąg dalszy nastąpi.

Mamy kolejny rozdział,, piszcie, komentujcie, jak myslicie, co stanie się dalej? <3